مسعود جهانی مقدم مدرس ویلن، متولد 1364 در تهران می باشد. ایشان از سال 1372 موسیقی را نزد استاد محمد بهارلو آغاز کرد. در ادامه در سال 1375 نوازندگی ویلن کلاسیک را نزد استاد سیامک رئوفی ادامه داد و بعد از سه سال از سال 1378 نوازندگی ویلن ایرانی را نزد استاد مسلم موسیقی استاد علی نوعدوست فراگرفت. از سال 1387 وارد آکادمی هنر تهران و سال 1393 فارغ التحصیل رشته ی موسیقی در مقطع لیسانس گردید.
استاد مسعود جهانی مقدم از سال 1382 تا کنون در آموزشگاه هایی از جمله « سرای هنر » نارمک « غوغا » هفت حوض ، « ملت » پاسداران، « عشاق » آریا شهر ، « مهرآوا »صادقیه ، « گلبرگ » مجیدیه و آموزشگاه های هنری دیگر مشغول به تدریس است.
ایشان از سال 1388 وارد عرصه تآتر شد و در نمایش هایی از جمله جزیره « عشق 1 » ، « جزیره عشق 2 »، « سمفونی عشق در بولینگ عبدو » و همچنین نمایش « داماد فرنگی » در سینما ماندانا و « قهوه خانه زری خانم » در اریکه ی ایرانیان ایفای نقش نموده و همچنان در این حوزه مشغول بکار می باشد. از سایر فعالیت های ایشان در حوزه نمایش، می توان به بازی در « ساحره سوزان » اثر آرتور میلر و « تله موش » اثر آگاتا کریستی به کارگردانی استاد مجید جعفری و نمایش « مونوپلی در چهارراه حوادث » به نویسندگی استاد سیروس ابراهیم زاده و کارگردانی استاد مرتضی ضرابی در سالن استاد مشایخی اشاره نمود.
از جمله دیگر فعالیت های شایان ذکر استاد جهانی مقدم می توان به کسب مقام اول کنسرتهای آموزشگاهی در سال 1384 اشاره نمود
همچنین در سال 1383 افتخار اجرای کنسرت به مناسبت بزرگداشت سرکار خانم فروغ فرخ زاد _ در حضور خواهر گرامیشان سرکار خانم پوران فرخ زاد _ را در کنسرت دانشگاه امیر کبیر را یافت.
در سال 1393 افتخار نوازندگی در ارکستر پاسارگاد به رهبری استاد مهدی پناهی درکنار نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران در دانشگاه تهران سالن شهید آوینی و در حال حاضر افتخار نوازندگی ویلن اول در ارکستر استاد جناب آقای کیوان ساکت از دیگر فعالیت های ایشان می باشد.
مسعود جهانی مقدم دارای کارت عضویت خانه موسیقی تهران و انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران و بین الملل با حدود 13 سال سابقه تدریس تخصصی ساز ویلن در سراسر تهران است.
آقای مسعود جهانی مقدم در حال حاضر در آموزشگاه منظومه به عنوان مدرس ویلن کلاسیک و ایرانی به تدریس مشغول می باشد.
تاریخچه مختصری از ساز ویلن:
ویلن سازی زهی آرشه‌ای است که کوچک‌ترین عضو خانواده ویلن به حساب می آید. خانواده ویولن شامل سه ساز ویولن، ویولا و ویولن سل است که به ترتیب در منطقه زیر و میانی و بم صدا میدهند. ساز کنترباس با آنکه از خانواده ویولن نمی باشد در کنار آن ها دسته بندی می شود این مسئله را می‌توان از شانه‌های شیبدار آن متوجه شد. این خانواده از سازها در سده 17 در ایتالیا پدید آمدند.
ویلن در هنگام نواختن معمولاً روی شانه چپ تکیه داده شده و به وسیله آرشه با دست راست نوازنده نواخته می‌‌شود ، سیم‌های ویولن از زیرترین تا بم‌ترین سیم به ترتیب زیر کوک(ساز) می‌‌شوند: می سیم اول، لا سیم دوم، ر سیم سوم، سل سیم چهارم. بنابراین اصوات سیم‌های مجاور نسبت به‌یکدیگر فاصله ژنج درست را تشکیل میدهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک غربی و فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی و هر موسیقی دیگر را حاصل کند.
نقش این ساز چه در ارکستر بزرگ چه به طور جمعی و انفرادی آنقدر پر اهمیت است که آن را شاه سازها گفته اند. وجهه جهانی ویولن را می‌توان در سازگاری آن با فرهنگهای مختلف دید. این ساز هیچ محل ثابت و ساکنی به عنوان تکیه گاه ندارد و خود نوازنده نیز چنین وضعی دارد جز در آن نقاطی که پایش زمین را لمس می‌کند. دستهای نوازنده باید تا حد زیادی انعطاف‌پذیر و قوی و دارای حالت فنری باشد و همیشه در سطح شانه یا در حدود آن سطح به کار گرفته شوند
