برای آشنای اجمالی با سبک های موسیقی در ادامه مطلب با ما باشید آشنایی با سبک ها می تواند به نوازندگان در سبک های مختلف دید درستی از موسیقی بدهد از این روست که در کلاس هایی که در آموزشگاه موسیقی منظومه برگزار می شود در لابه لای دورس گاهی اساتید هنرجویان را به طور اجمالی با اصول و مبانی موسیقی آشنا می کنند.
اگر نگاهی به ادبیات ایران داشته باشیم متوجه سبک های مختلفی در زمینه نثر و نظم می شویم که در دوره های مختلف و بر اساس مقتضیات زمان شکل گرفته اند مثلا سبکی در شعر کلاسیک ایران وجود دارد به اسم سبک عراقی یا سبک خراسانی یا سبک هندی و …
اما در نهایت با توجه به شکل های مختلف ادبی و سنگینی درک برخی از سبک های شعر ، اتفاقی در ادبیات می افتد که به آن سبک شعر نو یا شعر سپید می گویند که مهم ترین مشخصه آن سبک بودن و قابل فهم بودن برای همگان است.
چنین اتفاقی در دوره های مختلف در موسیقی ایران زمین و غرب نیز به وقوع پیوسته است که در نهایت به سبک امروزی موسیقی رسیده ایم که به آن سبک پاپ می گویند. این کلمه از کلمه ( پاپیولار ) گرفته شده است که معنی آن مردمی است یعنی نوعی از موسیقی که پیچیدگی های گذشته خود را از دست داده و بیان شیواتری برای همگان به وجود آورده است.
آشنایی با سبک های موسیقی
اما اگر بخواهیم یک نگاه خیلی اجمالی به سبک های موسیقی غربی داشته باشیم باید به سبک موسیقی کلاسیک و باروک به عنوان مهم ترین دوره های موسیقی اشاره کنیم.
سبک کلاسیک
در سبک کلاسیک که دوره آن از 1730 میلادی شروع و در سال 1820 میلادی به پایان می رسد چیزی که به عنوان مهم ترین عنصر این سبک از موسیقی اهمیت دارد جهان پیرامونی آن است یعنی خود موسیقی آنچنان اهمیتی ندارد و آن چه که اهمیت دارد تاثیری است که بر روی محیط پیرامون خود می گذارد.
به خاطر همین است که اگر آهنگ های مربوط به این دوره را بررسی کنیم متوجه می شویم از پیچیدگی های عجیب و غریب دور هستند و به نوعی همه فهم هستند.
از مهم ترین آهنگ سازان این دوره می توان از ولف گانگ آمادئوس موتسارت ، لودویک وان بتهوون و هایدن نام برد و شاید زیبا ترین و برترین آثار این دوره در سمفونی های نه گانه بتهوون و سمفونی های موتسارت به خصوص سمفونی چهل خلاصه شود.
سبک باروک
سبکی که بعد از کلاسیک یعنی از سال 1820 میلادی به بعد رواج پیدا می کند سبکی است معروف به باروک که به نوعی می توان آن را موسیقی کلیسایی نیز نامید و در این دوره است که ارگ کلیسایی که بزرگترین ساز در میان ساز ها با بیش از نه اکتاو می باشد شکل می گیرد.
بر عکس سبک کلاسیک در این دوره آنچه که مهم است خود موسیقی است نه جهان پیرامونی آن و اگر نگاهی به آهنگ های ساخته شده در این دوره داشته باشیم متوجه پیچیدگی و دشواری قطعات خواهیم شد تا جایی که قطعاتی توسط آهنگ سازان مطرح این دوره نوشته می شود که خود آن ها قادر به نواختن آن ها نبودند و از نوازندگان برجسته آن دوران برای نواختن قطعاتشان بهره می بردند.
مهم ترین آهنگ ساز این دوره یوهان سباستین باخ آهنگ ساز مشهور آلمانی می باشد و قطعا مهم ترین و زیبا ترین و برجسته ترین اثر او توکاتا می باشد که این قطعه ذاتا برای ارگ کلیسایی تنظیم شده ولی در طول سالیان دراز با سازهای مختلف و ارکستر های مختلف و سبک های جدید اجرا شده است.
لازم به ذکر است که توکاتا مخصوص باخ نیست و فرمی از آهنگسازی است که شالوده اصلی آن پیچیدگی و دشواری و نشان دادن نهایت قدرت نوازنده در نوازندگی است.
مطلب آشنایی با سبک های موسیقی از استاد سعید اصغری
