شیوه ها و روش هایی که برای آموزش در آموزشگاه موسیقی یا دیگر مراکز صورت می گیرد بسیار متنوع است.
باید بگوییم که این قضیه تحت تاثیر چند عامل می تواند متفاوت باشد ولی به طور معمول برای آموزش موسیقی دو روش استفاده می شود که هر یک دارای مزایا و معایبی است.
در هر صورت برای آموزش صحیح موسیقی باید روش و برنامه ای خاص اتخاذ شود . در برخی موارد که اساتید بدون برنامه یا طرح درس خاصی پیش می روند ، پس از گذران جلسات اولیه دیگر آموزش از روند صحیح خود خارج می گردد.
به همین دلیل است که تاکید داریم تا برای آموزش موسیقی سراغ روش ها و متد های مشخصی بروید که اساتید به درستی پیش می گیرند و حتما در شروع کلاس روش ها و سبک های آموزشی را بررسی نمایید.
روش های معمول آموزش در آموزشگاه موسیقی
همانطور که گفتیم برای آموزش موسیقی ( البته غیر از روش های نا متعارف و ناکارآمد ) دو شیوه معمول است. که در زیر هر دو این روش ها و همچنین موارد کاربرد و مزایا و معایب آنرا با هم بررسی خواهیم کرد.
روش آموزش جزء به کل
در این روش که همان روش اصولی و آکادمیک آموزشی در همه رشته می باشد ، همانند سواد آموزی ، هنرجو از ابتدا شروع به یادگیری الفبای موسیقی می نماید و جزء به جزء پیش می رود تا هم اصول و مبانی موسیقی را نکته به نکته بیاموزد و هم به نوازندگی تسلط یابد.
در این روش اساتید موسیقی آموزش اصولی را مقدم بر نوازندگی یا زود بازدهی می دانند و در آموزش سعی بر یاد دادن موسیقی دارند تا قطعه نوازی.
در ادامه اساتید به هنرجو می آموزند که چگونه موسیقی را روی ساز خود پیاده کند و به اصلاح نوازندگی کند و به این طریق هنرجو آرام آرام با اصول و قواعد نوازندگی نیز آشنا می گردد تا جاییکه بتواند در این زمینه با تمرین و تکرار مستمر ، تسلط یابد.
در این روش تمرین و تکرار بسیار در پیشرفت موثر است حتی گاهی مقدم بر علاقه و انگیزه.
روش آموزش از کل به جزء
در این روش که بنا به به ضرورت ایجاد انگیزه در هنرجویان شکل گرفته است ، اساتید به جای اینکه کلیت موسیقی را از همان ابتدا آموزش دهند ، به آموزش آن بر اساس ضرورت می پردازند.
به زبانی دیگر در این روش اساتید شروع به آموزش نواختن قطعات و آهنگ های مختلف می پردازند و هر جا که ضرورت داشته باشد تئوری مربوط به هر بخش را نیز آموزش می دهند.
به این ترتیب هنرجو نوازندگی را از همان ابتدا می آموزد و با تئوری و سواد موسیقی نیز آرام آرام در حین نوازندگی آشنا می شود.
مزایا و معایب روش های آموزشی
در هر یک از این دو روش مزایا و معایبی وجود دارد.
روش نخست بسیار اصولی وآکادمیک است و از لحاظ آموزشی بسیار ایده آل به نظر می رسد تنها عیب آن این است که گاهی هنرجویان کم انگیزه می شوند و برای ادامه راه اصطلاحا کم می آورند و این به دلیل خشکی این روش است که سعی می کند همه هنرجویان را به یک شکل و آکادمیک بار بیاورد.
بر عکس در روش دوم چون هنرجو از ابتدا شروع به نواختن قطعات و آهنگ ها می پردازد ، بسیار با شوق تر و با انگیزه تر کار را دنبال می کند و برای ادامه راه انگیزه بیشتری دارد.
عیب این روش نیز از آنجاست که بسیار به نوازندگی تاکید دارد و گاهی فراموش می شود که اصول موسیقی را صحیح و درست به هنرجو بیاموزد.
در حقیقت توجه بیش از حد به نواختن حتی اگر میل هنرجو باشد ، خیلی اصولی نیست.
روش ویژه آموزش در آموزشگاه موسیقی منظومه
در آموزشگاه موسیقی منظومه اما اساتید و مشاوران آموزشگاه در بدو ورود هنرجو اقدام به ارزیابی و استعداد یابی هنرجو می نمایند و از همان ابتدا علایق و روحیات فرد را بررسی می کنند.
در ادامه کار ، اساتید روشی آکادمیک و اصولی را پیش می گیرند تا سواد موسیقی را بسیار صحیح و درست به هنرجو بیاموزند.
در این حین بر اساس علاقه و سلیقه فرد اقدام به آموزش نواختن آهنگ ها و قطعاتی معین می نمایند که هم برای هنرجویان جذاب باشد و هم از لحاظ آموزشی مناسب باشد.
به این ترتیب هنرجویان در آموزشگاه موسیقی منظومه بر اساس علاقه و استعداد خو دو بر طبق اصول اساسی آموزش پیش می روند.
