معرفی آلبوم های روز دنیا :
آلبوم: Wistful
آرتیست: Sylvaine
ژانر: Shoegaze , Post Rock
سال:2016
سال 2006 تا کنون را باید به نوعی دهه شکوفایی بندهای تک نفره دانست، بندهایی که با وجود تک نفره بودنشان، به طرز غریبی کامل و بی نقص هستند و هر کدام در نوع خود استایل‌های نوینی را به جهان موسیقی معرفی کرده‌اند.
“Sylvaine” نام بندی تک نفره و هم نام با تنها عضوش، بانویی جوان و متفاوت از کشور نروژ، که در اولین لحظه‌ای که چهره‌اش را ببینید، هر تصوری می‌توانید در موردش داشته باشید، بجز موزیسین بودن و ارائه همچین سبکی و آنهم بدین پختگی! اولین آلبوم “Sylvaine” در سال 2014 و توسط خود او عرضه شد، آلبومی که ترکیب خاصش از پست-راک و شوگیز و دووم و کمی هم بلک!(که البته با وجود نام نروژ آنچنان هم عجیب نیست) بسیار زود مورد توجه قرار گرفت، به طوری که تنها دو هفته پس از انتشار آلبوم، شرکت مشهور DBM پیشنهاد برگزاری توری در سرتاسر اروپا را به او داد و چندین پیشنهاد هم از لیبل‌های مشهور برای اسپانسرینگ آلبوم ارایه شد که “Sylvaine” همچنان تصمیم بر انتشار آلبومش تحت لیبلی شخصی به نام “Sylvaine Music” گرفت و ترجیح داد که وارد بازی‌های کمپانی‌ها نشود. لیبلی که البته در سال 2015 به اتحادیه لیبل‌های مستقل “Season Of Mist” پیوست.
آلبوم “Wistful” به معنای “آرزومند” دومین آلبوم “Sylvaine” است که از هر جهت نسبت به آلبوم قبلی‌اش جهش بلندی داشته است، ریف‌های نامنظم بلک-متال گونه بکگراند آلبوم قبلی، اینجا جای خود را به نوایی لطیف و آمبینت‌وار داده‌اند و همین امر باعث بیش از پیش در هم تنیده شدن پست-راک و شوگیز اثر شده و استفاده از دو نوع وکال متفاوت (یکی نرم و لطیف، و دیگری خش دار و عاصی، که هر دو هم توسط خود “Sylvaine” اجرا می‌شوند) سبک اثر را تبدیل به نوعی اترئالی(Ethereal) خاص و منحصربفرد کرده است، که علی‌رغم فراز و فرودهای بسیارش، کاملا یک‌پارچه است و براحتی تقریبا هر نوع مخاطبی را می‌تواند جذب کند. تمام مراحل ساخت و ضبط آلبوم کاملا توسط خود Sylvaine انجام شده و تمامی سازها نیز توسط خودش نواخته شده‌اند و شاید این را بتوان اساسی ترین دلیل یکپارچگی مثال زدنیه این اثر دانست.
تنها لحظه‌ای خیره شدن به کاور این آلبوم برای رها شدن در وهم لطیف و سبز و خاکستری‌اش کافیست، به محض آغاز اولین ترک خود را دقیقا در فضای کاور خواهید یافت، فضایی سرد و مرموز و مه آلود که مشخص است زمانی جنگلی انبوه و سرشار از زندگی بوده است، ولی حالا نجوای محزون و زنانه‌ای که آرام لابه‌لای باد و مه می‌پیچد و از سراسر وجودتان عبور می‌کند، تنها نشانه حیاتی است که در آن می‌توان یافت. گویی بانویی مرموز که از جنس مردمی که میشناید نیست، تنگ در آغوشتان کشیده و سردی لطیف اندامش را به التیام خستگی‌های آتشینتان می‌بخشد…
آلبوم با ترک “Delusions” (اغفال) و لطیف‌ترین شکل صدای Sylvaine آغاز می‌شود، و به سرعت شما را با خود به قعر جنگل مرموز کاور آلبوم می‌برد. وکال که بدلیل استفاده همزمان و پراکنده از کلمات انگلیسی و نروژی، شکلی دعاگونه و اساطیری به خود گرفته، داستانی از روزهای شکوه و شادابی این جنگل و شاید اغفالی خودساخته میگوید.اولین برخوردتان با ترک “Earthbound” (ریشه دوانده) سرشار از تعجب است، چرا که با ورژن خشن صدای Sylvaine روبرو می‌شوید و از خود می‌پرسید که چگونه ممکن است هر دو این صداها از هنجره یک نفر خارج شود! موسیقی از سایه تاریک و شومی میگوید که در حال ریشه دواندن در دل جنگل و نابودی آن است. “A Ghost Trapped in Limbo” حقیقتا “روحی اسیر برزخ” است، فضای وهم انگیز و سرد کاور آلبوم را به بهترین شکل می‌توان درون این ترک احساس کرد و غرق در آن شد. “Saudade” (واژه‌ای پرتغالی و به معنای شعر یا نغمه ای کوتاه با معانی پیچیده و مالیخولیایی) تنها ترک آلبوم است که در آن صدای Sylvaine شنیده نمی‌شود، و قرار گرفتن آن دقیقا در میانه آلبوم ، آن را به گذرگاهی بین دو فصل آلبوم تبدیل کرده است.
فصل دوم آلبوم با “In the Wake of Moments Passed By” از شروع بیداری میگوید، انگیزشی نو درون روح سرگردان و خسته جنگل، که با صدای عصیان زده Sylvaine به اوج میرسد و درون نواخت‌های پست-راک گیتار و درامز محو می‌شود. “Like a Moth To A Flame” همانگونه که از نامش پیداست، خیزشی است سخت و هنجارشکن به سوی تولدی دوباره، که به پرواز شبپره به سمت شعله تشبیه شده است. و بالاخره “Wistful” آرزومند است، آرزومند حس دوباره زندگی، حس بودن و تعلق داشتن، حس آغوش گرمی که روشنای تاریک احساست است یا حس آغوش سردی که خنکای آتش دلهره و اظطرابت خواهد بود؛ آغوشت که آرزومند باشد سرما یا گرمایش دیگر مهم نیست، تنها لبخندی به اندازه آغوشت می‌خواهی که به آن مغرور باشی
“نوشته نوید والی فرهاد”
