پیک گیتار
در گذشته نوازندگان گیتار پیک گیتار را از چوب، کهربا، استخوان، سنگ و یا حتی عاج می‌ساختند تا بتواند شکل دلخواه خود را برای پیک داشته باشند. ولی امروزه اینگونه پیک‌ها دیگر رایج نیستند و پیک‌هایی از جنس پلاستیک جایگزین آنان شده‌است. اولین بار ایده پیک گیتار از جنس پلاستیک توسط شرکت دی‌اندریاس پیکز عملی شد. ایده ساخت اینگونه پیک‌ها توسط لوئیجی اس‌آر و پسر کوچکش تونی مطرح و اجرا شد.
آنها پس از عملی شدن طرح خود محصولات خود را با شماره گذاری طبقه بندی کردند. پیک شماره ۳۵۱ شناخته‌ترین و محبوبترین آنها بود و همچنین ۳۴۶ که شبیه یک مثلث متساوی‌الاضلاع است و امروز بیشتر نوازندگان گیتار باس از آن استفاده می‌کنند و یا پیک شماره ۳۵۸ که پیک نسبتا کوچکی است که معمولاً نوازندگان گیتار سبک جاز از آن استفاده می‌کنند. همچنین شرکت دی‌اندریاس پیکز اولین شرکت سازنده پیک گیتار بود که برای مشتریان پیک‌های ویژه مخصوص به خودشان را تولید کرد. آنها با چاپ نام و نشان آن نوازنده یا گروه بر روی پیک گیتار، پیکی ویژه آن نوازنده را تولید می‌کردند که اصطلاحا بدان “کاستم پیک” گفته می‌شود. اولین مشتری آنها برای این گونه پیک‌ها، نیک لوکاس در اوایل دههٔ ۳۰ میلادی بود.
پیک گیتار را همچنین می توان بر اساس ضخامتی که دارد دسته بندی کرد و از این لحاظ مدل‌های گوناگون پیک با ضخامت‌های گوناگون وجود دارند که هریک بنا به ضخامت و میزان انعطافی که دارند برای کاربردی خاص استفاده می شوند. پیک هایی که ضخامت کمتری دارند، انعطاف بیشتری دارند و معمولاً برای نوازندگی سولو توسط نوازندگان گیتار لید استفاده می شود. البته هیچ گونه قطعیت در این زمینه وجود ندارد و معمولاً این نوازندگان هستند که پیک خود را انتخاب می کنند.
نوازندگان گیتار الکتریک در سبک‌های راک و هوی متال این را می دانند که پیک‌های نازک تر صداهای قوی تر، پرتر و غیر قابل کنترل تری را باعث می شوند و در عوض پیک هایی با ضخامت بیشتر (هوی یا اکسترا هوی) صداهای ظریف و قابل کنترل تری را تولید می کنند. و همین امر باعث شده تا نوازندگان گیتار بنابه وظیفه ای که در نوازندگی دارند نوع پیک خود را انتخاب کنند. معمولاً نوازندگان در سبک‌های هوی متال و پاور متال، پیک هایی با ضخامت بیشتر را انتخاب می کنند.
همانطور که گفته شد ضخامت پیک بر کیفیت صوت تاثیر می گذارد و همچنین نوع وظیفه نوازندگی از عواملی است که در انتخاب پیک موثر است اما تنها این نیست. نوع سیمهای گیتار هم در انتخاب پیک موثرند، آنچنانکه برای سیمهای ضخیم تر پیک‌های درشت تر و ضخیم تر توصیه شده است، چرا که قابل کنترل تر و تولید کننده اصوات ناخواسته کمتر است. نوازندگان دث متال معمولاً پیک هایی را با ضخامت بیشتر از ۱٫۵۵ میلی متر انتخاب می کنند.
